Razvoj banje počinje  tek posle Prvog svetskog rata (1935.) kada je pretvorena u narodno lečilište. Za vreme Kolubarske bitke, srpski ratnici su u reci lečili svoje rane. Prva kupatila izgradili su zemljoradnici, da bi 1938. godine bilo izgrađeno kupatilo "Vojvoda Mišić" i imalo je dva bazena (za muškarce i za žene) veličine 5 x 4 m. Posle Drugog svetskog rata počinje intezivnije ulaganje u razvoj banje kako bi se izgradio moderan rekreativni spa i wellness centar. Prva hemijska analiza termomineralne vode urađena je 1958. godine na Balneološkom institutu u Beogradu.

Banja ima 5 glavnih i nekoliko sporednih izvora lekovite vode, prosečne temperature 26°C. Imaju odlike sumporovite i slabo radioaktivne vode koje u sebi sadrže kalijum, magnezijum i selen. Izdašnost izvora je 300 l/s, pa se banja po izdašnosti nalazI na prvom mestu u Srbiji. Te vode iz dubina iznose lekovito blato koje sadrži veću koncentraciju elemenata i jedinjenja nego lekovita voda te se koristi u centru za rehabilitaciju.

Medicinske indikacije:

• Malokrvnost
• Povišeni pritisak
• Neurastenije
• Hronični reumatizam
• Očne bolesti
• Ginekološka oboljenja
• Kamen u bubregu i mokraćnim putevima.

Lečenje se u Rehabilitacionom centru koji pruža kompletne medicinske tretmane, poput kineziterapije, hidroterapije i terapiju blatom.

Do banje je moguće doći iz svih krajeva Srbije jer je veoma dobro saobraćajno povezana: Valjevo - Mionica - Ljig, Beograd - Lajkovac - Divci - Banja Vrujci, Beograd - Županjac - Bogovađa - Banja Vrujci, Čačak - Ljig - Gornja Toplica - Banja Vrujci, Beograd-Ljig - Gornja Toplica - Banja Vrujci. Od Mionice je udaljena 10 km, Ljiga 11 km, Valjeva 30 km, Beograda 92 km, Užica 93 km. Njena okolina je veoma živopisna i lako se možete upoznati sa njom šetajući uređenim stazama i obilaskom Ribničke pećine, Struganika (Rodna kuća vojvode Živojina Mišića), Mionice, Divčibara, Rajca, Manastira Lelić, Ćelije i Bogovađa.