Jedan od strašnih zločina zadesio je građane Bora na samom početku rata. Tada su okupatori 29. i 30. oktobra 1941. godine u centru grada streljali i obesili 52 zarobljena partizana Krajinskog odreda i Majdanpečke čete. Njihovi posmrtni ostaci sahranjeni su u zajedničkoj grobnici na borskom groblju. Ona je delo vajara Krkovića a podignuta je 1968. godine.

Eksploatacija rude je pojačana a oko grada okupatori uspostavljaju sistem od 33 radna logora koji nazive dobijaju po nemačkim gradovima. Početkom 1942. godine najviše logoraša bilo je poreklom iz Srbije ali ih je sve više pristizalo iz okupiranih zemalja Evrope. Pošto su se 1944. godine Boru približavali vojnici Crvene armije i jugoslovenski partizani naređena je evakuacija rudnika. Logoraši su prinudan rad trebali da nastave u Nemačkoj ali su do granice sa Mađarskom nekoliko puta prekidali put i organizovano streljani. Najveća stradanja izvršena su kod Crvenke. Jedino spomen-obeležje koje postoji je na zapuštenom Novom groblju u Boru na kome je sahranjeno 7000 logoraša. 

Bor je 3. oktobra 1944. godine bio kratko bombardovan od strane sovjetske aviacije sa ciljem slamanja otpora nemačkih jedinica. Ubrzo delovi 9. srpske udarne brigade 23. udarne divizije NOVJ oslobađaju Bor i Brestovačku banju a nešto kasnije u grad stižu i jedinice Crvene armije, što je definitivno označilo kraj fašističke okupacije.

Vladimir Lukić

dipl. istoričar