Doktorova kula predstavlja jednu od većih arhitektonskih objekata građenih u Srbiji posle Prvog srpskog ustanka i to za jednog od prvih lekara obnovljene Srbije. U njenoj arhitekturi primetan je uticaj različitih epoha i stilova, sjedinjujući u sebi odlike kule, konaka i srednjoevropske palate. Iako je imala stambenu namenu, zbog svojih karakteristika u narodu je prozvana kao Doktorova kula. Nakon što je Vito napustio Beograd 1827. godine u kući je i dalje živela njegova porodica. Od 1861. godine Doktorova kula, poslužila je za smeštaj duševnih bolesnika i bila je početak bolničkog, danas kliničkog centra. Godine 1965. proglašena je za spomenik kulture.

Vladimir Lukić

dipl. istoričar