Objekat je građen u periodu od 1882. do 1887. godine u duhu romantičarskog istorizma sa renesansnim elementima, po idejnom rešenju Pavla Denića a po uzoru na italijanske poljske vile. Za projekat i nadgledanje radova bio je zadužen austrijski građevinski inženjer Franc Vinter. Za izgradnju je korišćen beli mermer iz ličnog generalovog majdana, smeštenog na padinama planine Goč. Zgrada ima dva sprata, a naglašena je horizontalna podela zidnog platna i istaknuta atika centralnog rizalita. Na trem prvog sprata vodi dvokrako stepenište, a na njemu se nalaze četiri stuba koji nose terasu drugog sprata. Na bočnim stranama rizalit je istaknut u vidu kula.

Naslednici generala Belimarkovića živeli su u ovom zdanju sve do sedamdesetih godina XX veka kada je dvorac otkupila država. Tom prilikom urađeni su konzervatorsko-restauratorski radovi nakon kojih je zgrada postala Zavičajni muzej – Zamak kulture.

Vladimir Lukić

dipl. istoričar