Ovo spratno zdanje ima podjednako odlike i klasicizma i eklektike. Izdužena osnova simetričnog rasporeda prostorija dužno je orjentisana prema glavnoj ulici. Glavna fasada podeljena je bočnim i središnjim rizalitima na čijim se završecima nalaze timpanoni koji se uzdižu iznad krovnog venca. Oko dvorca nalazio se park (danas gradski park). Godine 1950. dvorac je postao upravna zgrada poljoprivrednog dobra „Čoka“, u čijem se vlasništvu i danas nalazi.

Vladimir Lukić

dipl. istoričar