Zrnevlje žitarica i insekte, kojima se hrani, pronalazi u ravničarskim stepama koje su kultivisane, vlažnim livadama i pobrđima koja imaju šibljake i žbunasto rastinje. Navedene lokacije predstavljaju njegovo stanište, dok fazan odsustvuje u visokoplaninskim šumama. U skladu s tim, gnezdo gradi u poljoprivrednim kulturama i gustom žbunju u periodu od 20. aprila do 1. jula. Gnežđenje obavlja jednom godišnje i tada može da položi od 8 do 18 jaja u leglo. Bitan podatak je i da ova vrsta ptica ne migrira.

Navedena vrsta ptice svrstava se u stalne gnezdarice odnosno stanarice; njena pojava je veoma česta, a u kom će se broju javljati zavisi od godišnjeg veštačkog uzgoja, odnosno od puštanja u prirodu i od lovnog odstrela. Puštanjem u prirodu, fazan je stigao do središta Finske, dok veštačkim uzgojem, ova vrsta širi svoj areal gnežđenja u Evropi, a zabeleženo je i da u južnom delu Evrope izostaje na gnežđenju. Iako je fazan najčešći na teritoriji Vojvodine, dok se južno od Save i Dunava javlja u nešto manjem broju, poznato je da je ova ptica široko rasprostranjena na čitavom području Srbije.

Kada se kaže „Phasianus colchicus“ u naučnim krugovima se zna da je to ime za fazana, kao što i njegov naziv na nemačkom glasi „Fasan“, dok se u engleskom govornom području koristi „Common Pheasant“ da se označi ova vrsta, koja pripada porodici „Phasianidae“ (jarebice, prepelice) i rodu „Galiiformes“ (kokoške). Veličina ove zaštićene divlje vrste ptice varira od pripadnika do pripadnika i kreće se od 53 cm do 89 cm. Raspon krila takođe nije kod svih isti, može da iznosi od 70 cm do 90 cm.