Pretpostavlja se da su termalne izvore u banji koristili Rimljani, ali se tek u doba vladavine Turaka javljaju prvi dokazi o korišćenju ove vode. Oni su izgradili hamam (tursko kupatilo) u 18. veku, a 1834. izvršena je stručna analiza  o lekovitosti voda banje na zahtev kneza Miloša. Naredne godine je i baron Herder ispitivao vodu sve do 1846. godine. Članovi porodice Obrenović su se lečili ovde, kao i Josif Pančić koji je često boravio na Kopaoniku. Između dva svetska rata sazidano je kupatilo sa 10 kada i jednim bazenom koju se i dan danas upotrebljavaju. Tek posle Drugog svetskog rata počinje intezivniji razvoj  banje i povećanje smeštajnih objekata.

Banja ima 5 izvora lekovite vode koji spadaju u jedne od najtoplijih u našoj zemlji, temperature od 36° do 78°C. Pripadaju grupi hipertermi koje sadrže: natrijum, kalijum, kalcijum, sulfate, flour i hidrokarbonate. Glavni izvor daje 7 l/s, a ostali 30 l/s.

Medicinske indikacije:

• Degenerativna reumatska oboljenja
• Zapaljenjska reumatska oboljenja
• Stanja nakon povreda i korektivnih operativnih zahvata na lokomotornom sistemu
• Lumbaga i išijasa
• Oboljenja mišića
• Hiperacidni gastritis
• Prevencije karijesa
• Ekcema i psorijaze.

Lečenje se obavlja pijenjem mineralne vode i hidroterapijom u banjskom kupatilu.

Banja je saobraćajno dobro povezana sa okolnim gradovima, preko magistralnog puta Beograd - Kraljevo - Raška, koji se odvaja regionalnim putem Raška - Biljanovac – Jošanička banja - Kopaonik - Brus i putem Aleksandrovac - Jošanička banja. Od Beograda je udaljena 245 km, Kraljeva 74 km, a od centra Kopaonika 24 km. U njenog blizini nalazi se Nacionalni park Kopaonik, i brojni manastiri poput Sopoćana, Đurđevih stupova, Stare i Nove Pavlice, Studenice. Uređene su i brojne staze za pešačenje i planinarenje.