Ovaj predeo dobio je ime od turske reči i znači tobdžijska dolina, a označava mesto na kome su Turci lili topove za napad na Beograd. Izgradnja Konaka kneza Miloša pokrenula je uređenje topčiderskog predela i podizanje brojnih građevina oko samog Konaka.

Za izgradnju je bio zadužen neimar Hadži Nikola Živković koji je uspeo da posao završi od 1831. do 1833. godine. Ovaj objekat po svojim arhitektonskim odlikama takođe je na prekretnici između balkanske graditeljske tradicije i srednjoevropske arhitekture. I pored toga svojim izgledom nadmašivao je čak i novosagrađeni konak kneginje Ljubice. Iste godine dovršena je i Topčiderska crkva, a do 1836. godine izgrađena su i druga topčiderska zdanja - kasarna, tabakana, mehana i magacin. Uporedo sa ovim radovima otpočelo je uređivanje topčiderskog parkovskog kompleksa, prve oblikovane parkovske površine u Srbiji, uređene od strane čeških vrtlara. Tada su oko Konaka posađeni platani koji su i do danas sačuvani i zaštićeni su kao prirodna retkost.

Knez Miloš je poslednje godine života proveo u Konaku gde je i umro 1860. godine. Konak je nakon toga dugo godina bio vladarski dvor Kneževine Srbije, a danas nakon nekoliko restauracija zgrade, pripada Istorijskom muzeju Srbije.

Vladimir Lukić

dipl. istoričar