Kopaonik
Najveći planinski masiv u Srbiji – Kopaonik proteže se u jugozapadnom delu zemlje između dolina reke Ibra, Jošanice, Rasine, Toplice i Laba. Planina se pruža u dužini od 80 km pravcem severozapad-jugoistok, a čitav masiv zauzima prostor od 400 m nadmorske visine do 2.017 m (Pančićev vrh). Kopaonik nije bez razloga poznat pod nazivom „planina sunca“. I pored nadmorske visine, može se pohvaliti sa preko 200 sunčanih dana godišnje. Zimske temperature nisu mnogo niske budući da se hladan vazduh najduže zadržava po okolnim kotlinama. Sneg počinje da pada u novembru i zadržava se sve do maja meseca.
Zahvaljujući prirodnim i antropogenim vrednostima, Kopaonik je 1981. godine proglašen Nacionalnim parkom površine 11.969,04 ha, čija teritorija pripada opštinama Raška i Brus. Najveći deo Nacionalnog parka obuhvata predeo poznat kao Ravni Kopaonik koji zahvata najšumovitije predele planine i predstavlja relativno zaravnjen predeo sa visinom od 1700 m. U sklopu Nacionalnog parka nalazi se i 13 rezervata prirode koji su pod posebnom zaštitom i koji zahvataju površinu od 1.375,2 ha.
Planina je naročito prepoznatljiva po četinarskim šumama jele i smrče, dok niži pojas zauzimaju bukove i hrastove šume. Čak 1600 vrsta biljaka živi na ovom prostoru, od kojih se 825 vrsta ubraja u visokoplaninsku floru, a tri lokalna endemita su: kopaonička čuvarkuća (Sempervivum kopaonikensis), kopaonička ljubičica (Viola kopaonikensis) i Pančićeva režuha (Cardamine pancicii). Brojne vrste zaštićene su u sklopu Crvene liste flore Srbije, ali i Evrope. Od faune vredi istaći 173 vrsta ptica, od kojih se čak 90% ubraja u gnezdarice. Od 40 vrsta sisara koje žive na prostoru nacionalnog parka može se izdvojiti vidra (Lutra lutra), šareni tvor (Vormela peregusta), veverica (Sciurus vulgaris), divlja mačka (Felis silvestris), vuk (Canis lupus) i lisica (Vulpes vulpes). Endemična i reliktna vrsta dnevnog leptira Colis balcanica Rebel živi jedino na Kopaoniku.
Podgorina planine bogata je termomineralnim izvorima koji su se koristili još u doba Rimljana, a danas manje-više predstavljaju poznate banjske centre: Jošanička banja, Prolom banja, Lukovska banja i Kuršumlijska banja. Većina rečnih tokova su manje rečice i potoci koje se ulivaju u veće reke u podnožju planine ili u neke od urvinskih jezera. Najpoznatije među njima je Semeteško za koje se vežu brojne legende.
Iako prepoznatljiv kao skijaški centar koji raspolaže sa oko 62 km ski staza i ski puteva za alpsko i nordijsko skijanje i 38 ski staza, Kopaonik u poslednjih nekoliko godina postaje i značajna letnja destinacija koja turistima nudi veliki broj aktivnosti na otvorenom, počevši od pešačkih tura, branja šumskih plodova, sakupljanja lekovitog bilja preko vožnji bicikli, jahanja, paraglajdinga. Tu je i bogato kulturno nasleđe poput vodenica koje oslikavaju tradicionalan način života ovog područja, Pančićev mauzolej, koji se nalazi na vrhu Nebeskih stolica i u kome se mogu videti posmrtni ostaci Josifa Pančića, ostaci crkve Sv. Prokopija na Nebeskim stolicama, koja je bila podignuta na svetilištu koje datira iz VII veka, Crkvište u Metođu, kao i crkva Sv. Petra i Pavla u Krivoj Reci, manastire Gradac, Đurđevi Stupovi, Studenica i Petrova crkva. Ukoliko želite da posetite ovu planinsku lepoticu, do nje možete doći iz pravca zapada putem M-22 koji vodi putem Ibarske magistrale preko Jošaniške banje ili Rudnice ili iz pravca istoka putem E75 do Kruševca a zatim regionalni put P-218 preko Brzeća. Od Beograda je udaljena 285 km.