Sagrađen je osamdesetih godina XIV veka. Prvi put se pominje 1398. godine u povelji kneginje Milice, upućenoj ktitoru manastira monahu Sisoju Sinaitu. Stradao je tokom turske vladavine, da bi potpuno opusteo nakon povlačenja monaha za vreme Velike seobe Srba krajem XVII veka. Rekonstrukcija manastira na starim temeljima počela je sedamdesetih godina XX veka, a vremenom su obnovljeni stara crkva, konaci i zvonik.

Crkva ima trikonhonalnu osnovu, sa apsidama koje su spolja sedmostranea iznutra polukružne. Unutrašnjost je podeljena na tri dela, sa kupolom nad srednjim, dok se na zapadnoj strani nalazi kvadratni narteks. Spolja je bila omalterisana i ukrašena slikanom dekoracijom. Freske u hramu su očuvane u fragmentima, a oslikane su nakon 1402. godine.

Vladimir Lukić

dipl. istoričar