Prema narodnom predanju manastir je podignut u XIV veku u vreme kneza Lazara Hrebeljanovića, ali prvi pisani podaci potiču iz XVI veka iz turskih popisnih knjiga. U potpunosti je stradao krajem XVIII veka tokom borbi Srba i Turaka za vreme Kočine krajine. Manastir je obnovio u tadašnjoj oslobođenoj Srbiji 1812. godine nahijski knez Mileta Radojković, i tom prilikom sagradio današnju crkvu i istočni konak.

Crkva je zidana od lomljenog belog kamena. Ima trikonhalnu osnovu sa nepravilno zasvedenim valjkastim svodom. Na istočnom delu hrama nalazi se polukružna apsida, a na bočnim stranama plitke konhe. Freske su delimično očuvane, a ikonostas potiče iz XIX veka.

Vladimir Lukić

dipl. istoričar