Miroč
Planina Miroč predstavlja deo Karpatsko-balkanskog planinskog sistema koji se proteže duž istočne Srbije. Najviši vrh planine je Veliki Štrbac nadmorske visine 768 m. Gotovo sa svih strana je okružena rekom Dunav, a njeni vrhovi ulaze u sastav Nacionalnog parka Đerdap. Iako male visine, Miroč je još uvek velika tajna za mnoge planinare i ljubitelje prirode.
Na Miroču izvire veliki broj reka koje se ulivaju u Dunav. Najpoznatija je Gradašnica sa kanjonom, Ravna reka, Buljevica i Golubinjska reka. Posebno su interesantni podzemni i površinski kraški oblici reljefa. Pećine, uvale, vrtače i drugi speleoloških objekata prema nekim podacima ima preko 55. Jedino je pećina Gradašnica donekle istražena, dok se u druge, kao Bele Vode, Suvi ponor, Sokolovica, Mamutolo, može ući jedino sa opremom. Planina je poznata i po velikom broju ponora, od kojih mnogi imaju veliku dubinu.
Ekosistem Miroča je u velikoj meri očuvan i predstavljen sa oko 1100 biljnih vrsta. Najveće površine zauzimaju bukove i hrastove šume. Priroda je u velikoj meri očuvana zbog male naseljenosti okolnih naselja. Kao najznačajnije vrste mogu se izdvojiti: mečja leska (Corylus colurna), jorgovan (Syringa vulgaris), tisa (Taxus baccata), srebrna lipa (Tilia argentea), Pančićev maklen (Acer intermedium), kao i hrast medunac (Quercuspubescens), od kojih svi predstavljaju tercijarne relikte. Posmatrajući faunu, na ovoj planini i u Nacionalnom parku može se zapaziti veliki broj ptica, predstavljen sa 150 vrsta, od kojih se kao najzanimljivije mogu pomenuti: suri orao (Aquila chrysaetos), orao zmijar (Circaetus gallicus), orao belorepan (Haliaeetus albicilla), crna roda (Ciconia nigra) kao i brojne druge. Od sisara vredi pomenuti vrste kao što su: vidra (Lutra lutra), mrki medved (Ursus arctos), ris (Lynx lynx), šakal (Canis aureus), divlja svinja (Sus scrofa), jelen (Cervus elaphus), srna (Capreolus capreolus) i divokoza (Rupicapra rupicapra).
Ono po čemu je još planina poznata je Markov kamen. Legenda kaže da se nekada na Miroču nalazio veliki kamen sa utisnutim konjskim kopitom koji je pripadao Markovom konju Šarcu. Taj kamen je razbijen, ali mesto i dalje nosi taj naziv. Po obodu planine nalazi se veliki broj rudnika, od kojih je najpoznatiji Rudna Glava u kojem su pronađeni arheološki ostaci najstarijeg rudnika barka u Evropi (oko 4000 godina p.n.e). Čak su i stari Rimljani naseljavali ovu oblast, gradili puteve i lečili se uz pomoć miročkih trava.