Više puta je rušen, a od 1791. do 1794. izgrađena je nova crkva i otvorena slikarska škola. Zatim je i ova crkva srušena i današnja crkva podignuta je 1852. godine. Pored crkve danas  se nalazi i zgrada konaka i  manastirska ekonomija. Okolni prostor prekriven je lišćarskim šumama i zahvata površinu od 17,51ha koji se nalazi pod zaštitom.

1805. godine u manastiru se nalazilo sedište narodnog otpora protiv Turaka i ovde je zasedao Praviteljstvujušći Sovjet. Na čelu ovog sovjeta bio je Karađorđe i 12 predstavnika, sa kojima je objedinjavao narodno-ustaničke napore za oslobođenje.