Ris je najveći predstavnik porodice mačaka u Srbiji. U okviru vrste Lynx lynx u Srbiji su javljaju dve podvrste– balkanski ris (Lynx lynx martinoi) i karpatski ris (Lynx lynx carpathicus). Nekada brojna i široko rasprostranjena vrsta danas nastanjuje samo fragmente pređašnjeg areala. U našoj zemlji ris se još uvek može sresti u jugozapadnoj Srbiji u okviru NP „Tara“, planine Zlatar, Golije, Mokre gore, Prokletija i Šare, u jugoistočnom Banatu u okviru SRP „Deliblatska peščara“, NP „Đerdap“, u istočnoj Srbiji na planinama Kučaj, Staroj planini, Rtnju, Ozrenu, Sićevačkoj klisuri i Homoljskim planinama. Prema poslednjim procenama balkanski ris koji nastanjuje zapadne krajeve Srbije broji oko 20 jedinki dok karpatskog sa istoka ima nešto više, oko 100 jedinki.

Ris može da naraste do dužine od 130 cm i visine od 65 cm. Mužjaci su teški između 20 i 25 kg a ženke su nekoliko kilograma lakše. Balkanski risovi su sitniji od karpatskih i njihova malobrojna populacija je dodatno ugrožena usled ukrštanja sa karpatskim. Jedna od odlika risa su njegove šiljate uši sa crnim čupercima i kratak rep. Krzno je sivo smeđe i prošarano pegama. Ris je solitaran životinja koja se kloni ljudi, kreće se i lovi noću i nastanjuje  šumo-stepe, planinske šume i klisure. Kao i sve mački, ris je karnivor koji se najčešće hrani malim i srednjim sisarima poput zečeva, glodara, sitnih zveri ali nije retko da napadne i srndaće i jelene.

Glavni faktori ugrožavanja su ilegalni lov i uništavanje staništa. Ris je u Srbiji zaštićen trajnim lovostajem i spada u prirodne retkosti.

Autor tekstova: Katarina Breka, master ekolog