Lužnjak predstavlja listopadno drvo, koje može dostići starost preko 1000 godina, pa se njihova stabla zajedno sa stablima tise (četinar) smatraju najstarijim predstavnicima dendroflore. Krošnje su široke, sa dosta grana koje su nepravilne, kolenasto savijene, krive. Nakon starosti od tridesetak godina kora stabla, do tada glatka, počinje da puca uzdužno i vremenom postaje sve izbrazdanija. Lišće ogoli posle kratkog perioda iako u početku ima malo dlaka. Lužnjak može da izdrži visoke temperature, ali je osetljiviji na mraz. Raste u ravnici i ima veliku otpornost na vetar. Lužnjak predstavlja vrstu koja ima širok areal rasprostranjenja, najveći areal od svih evropskih vrsta hrastova, pa se javlja i u uslovima kontinentalne klime ukoliko se u blizini nalaze vodeni tokovi i vlažna staništa koja kompenzuju uslove kontinentalne klime. Procena je da lužnjak obilnije rađa svakih tri do pet godina i da u jednom kg ima oko 250 – 300 žireva.

U okolini Smedereva stabla lužnjaka danas zauzimaju malu površinu, ali imaju velike prirodne vrednosti. Floru ovog prostora predstavlja 119 biljnih vrsta, kao i šaš koji gotovo da okružuje čitav Šalinački lug. Osim flore, na pomenutoj teritoriji se nalaze i predstavnici faune, najčešće u vidu bele rode, seoske laste i vuge koje se mogu zapaziti na stablima.