Topčidersko brdo predstavlja deo Šumadijskog pobrđa, tzv. „Beogradskog rta“. Eksploatacijom kamena sama padina je izmenjena te pojedini delovi imaju gotovo vertikalne strane. Ne zna se tačno kada je rudnik počeo sa radom, ali se u nekim zapisima spominje da se bio otvoren još za vreme izgradnje konaka kneza Miloša (vek), kao i da je sam kamen korišćen za njegovu izgradnju. Posle Prvog svetskog rata okolina Topčidera počinje da se menja i dobija brojne nove objekte infrastrukture. Sa eksploatacijom se prestalo pred Drugi svetski rat, te ovaj prostor počinje polako da privlači pažnju arhitekata. Prema projektu arhitekte R.Tadića 1947. godine izgrađena je pozornica i uređen okolni prostor.

Pod zaštitu je stavljen prvi put 1969. godine ali nije utvrđena tačna površina. U vezi sa tim Zavod za zaštitu prirode Srbije 2014. godine je izvršio reviziju prirodnog dobra i utvrdio površinu od 4,29 ha koja obuhvata deo profila od ulaza do Letnje pozornice u obliku svoda, nastavak  iza same pozornice do ulaza u podzemno sklonište, objekte JKP „Gradsko zelenilo“ i prostor od ulaza do ulice Bulevar Vojvode Mišića. Proglašen je za Spomenik prirode II kategorije – prirodno dobro od velikog značaja površine 4,29 ha. U okviru zaštićene površine nalazi se letnja pozornica, restoran, svlačionica, biletarnica i objekti JKP „Gradsko zelenilo“.

Uređenje ovog prostora imalo bi veliki uticaj na povećanje svesti o njegovom značaju ali i na samu turističku ponudu grada.