U Srbiji tokom 20. veka, sivi soko bio je umereno brojna gnezdarica. Nažalost, situacija se promenila. Došlo je do opadanja brojnosti ove populacije čiji je pad nastavljen i danas. Na prostoru Vojvodine odsustvuje na gnežđenju, a najbrojniji je na teritoriji zapadne i istočne Srbije.

Ova sve ređa stanarica, odnosno selica za ishranu bira ptice pevačice i golubove, a takođe se hrani i glodarima, kao i gmizavcima. Sivi soko ne gradi gnezdo već se odlučuje da svoja jaja položi u manje udubljenje, koje se nalazi na litici, odnosno na potkapini. Jednom u godini se gnezdi i period u kome to čini počinje oko 20. aprila i traje do oko 10. maja. U gnezdu navedene ptice moguće je pronaći tri, četiri ili pet jaja.

S obzirom da je u pitanju vrsta koja je naglo u opadanju, razumljivo je i njeno stavljanje pod zaštitu i upisivanje na listu „Strogo zaštićenih divljih vrsta biljaka, životinja i gljiva“. Naučni naziv pod kojim je evidentiran je „Falco peregrinus“, a takođe su poznati i engleski naziv za ovog sokola „Peregrine Falcon“ i nemačko ime „Wanderfalke“. Sivi soko pripada porodici Sokolova poznatoj pod naučnim nazivom „Falconidae“ i redu Grabljivica čije je ime u nauci zabeleženo kao „Falconiformes“.