Podignut je krajem XIII ili početkom XIV veka kao vojno-granično utvrđenje ugarskog kralja, a prvi put se pominje u poveljama ugarskog kralja Žigmunda Luksemburškog (1387-1437) iz druge polovine XIV veka. Imao je nepravilnu četvorougaonu osnovu dimenzija 57 x 57 m i zidan je od lomljenog kamena. Na uglovima je imao okrugle kule dok je ulaz bio na severoistoku kroz petu kulu. Oko bedema se nalazio rov. Grad je osavremenjen i dodatno utvrđen kada je početkom XV veka došao u posed Srba. Despot Đurađ Branković sagradio je pored utvrđenja dvorsku crkvu posvećenu svetom Luki. Arheološka iskopavanja na lokalitetu nisu vršena.

Vladimir Lukić
dipl. istoričar