Živeo je kao pustinjak u pustinji Judeje, a napunivši 30 godina, počinje da propoveda na obali reke Jordana, da protivreči zlim vremenima, i poziva ljude na pokajanje i krštenja „za carstvo nebesko“. Jovan je vremenom okupio veliki broj ljudi, da bi se jednom prilikom pojavio i sam Hrist. Jovan ga je prepoznao kao mesiju a zatim ga krstio.

Hrist odlazi da propoveda novu veru u Galileji dok Jovan ostaje na reci Jordan. Prema hrišćanskom predanju, Jovan Krstitelj je pogubljen po nagovoru Herodijade, žene Iroda Antipe, rimskog klijentskog vladara Galileje i Pereje, kojima je prigovorio zbog preljuba, jer se Irodijada udala za kralja Iroda, brata njenog muža Filipa, koji je još bio živ. Ono što je još verovatnije, jeste da je kralj Irod Antipa likvidirao Jovana jer je u njemu video jasnu pretnju. Apostol Luka je pokušao da prenese Jovanovo telo, ali uspeo je da dobije i prenese samo jednu ruku u Antiohiju, koja se čuvala do X veka. Nakon toga preneta je u Carigrad, odakle je nestala u vreme Osmanlija. Relikvije svetog Jovana Krstitelja se danas čuvaju u crkvi svetog Silvestra u Rimu i u Amiensu u Francuskoj.

Sveti Jovan četvrta je po masovnosti slava u Srbiji. Srpska pravoslavna crkva slavi rođenje Svetog Jovana 20. januara, a obeležava se i datum njegove smrti 11. septembra.

Vladimir Lukić

dipl. istoričar