Dioklecijan početkom IV veka sprovodi do tada najveće progone hrišćana, čemu se Georgije odlučno usprotivio. Kritikovao je samog cara i čak se odrekao svoje vojne karijere. Nakon toga, bio je izložen velikim mukama a najzad i pogubljen 6. maja 303. godine.

Sveti Georgije je sahranjen u Lidiji gde je sagrađena crkva u njegovu čast. Crkva je više puta rušena i obnavljana tokom krstaških ratova. Nova crkva podignuta je na mestu stare 1872. godine i postoji još uvek.

Georgije je krajem V veka proglašen za sveca. U IX veku nastao je jedan od najpoznatijih njegovih prikaza, odnosno kako na konju kopljem ubija aždaju, sa ženom u pozadini. Smatra se da je žena koja je na ikoni zapravo carica Aleksandra i da ona simbolizuje ranu hrišćansku crkvu, a da aždaja koju Georgije ubija simbolizuje mnogoboštvo.

Ovaj svetac slavi se u srpskoj crkvi dva puta. Dan njegovog stradanja, 6. maj, obeležava se drugom po masovnosti slavom u Srbiji, Đurđevdanom. Ipak, ovaj praznik kod Srba ima i dosta predhrišćanskih osobina pa je prema narodnim običajima, Đurđevdan praznik koji se odnosi na zdravlje ukucana, udaju i ženidbu mladih, plodnost stoke i dobre useve.  Druga, manje zastupljenija slava, jeste Đurđic. Ona se proslavlja 16. novembra u spomen na prenos moštiju svetog Georgija.

Vladimir Lukić

dipl. istoričar