Staništa navedene ptice predstavljena obradivim površinama sa žbunjem, drvoredima, voćnjacima, parkovima, površinama u blizini manjih i većih naselja, omogućila su njeno široko rasprostranjenje na čitavoj teritoriji Srbije izuzev na staništima koja se nalaze u planinskim predelima iznad 1.000 m nadmorske visine. Osim što je jedna od najčešćih ptica stanarica kod nas, javlja se i na prostoru cele Evrope, ne računajući Island, između 70. i 35. stepena severne geografske širine.

S obzirom da ne migrira, svraka se svrstava u stalne gnezdarice tj. ptice stanarice. Njena brojnost je stabilna, a ne udaljava se mnogo ni od mesta gnežđenja. Gnezdo predstavlja jednu pravu građevinu, koja ima zatvoren oblik i otvor sa strane; ležište je oblepljeno blatom i ne samo to, nego je i obloženo žilicama; locirano je uglavnom na žbunu ili na drvetu s ograničenom visinom – do 8 m. Jednom godišnje se gnezdi i tada u leglo polaže od 6 do 10 jaja, a vreme rezervisano za tu vrstu aktivnosti je od 10. marta do 20. maja.

Ova značajna gnezdarica ima prilično raznoliku ishranu. Na njenom jelovniku nalaze se insekti, miševi, zajedno sa ptičijim jajima i mladuncima, najčešće od gugutki. Uz to, hrani se i voćem, a mesto u njenoj ishrani zauzima i organski otpad.

Zavod za zaštitu prirode Srbije svraku je evidentirao na listu Zaštićenih divljih vrsta biljaka, životinja i gljiva, u sklopu porodice vrana „Corvidae“ kojoj pripadaju i čavka, gračac, sojka i siva vrana i to u sklopu reda pevačica „Passeriformes“ u koji se ubrajaju i vrste poput vrapca pokućara, poljskog vrapca, čvorka i drugih vrsta.