Ostaci materijalne kulture i nalazišta na većem broju lokaliteta ukazuju da je ovaj prostor bio naseljen još u neolitu. Krajem 12. veka, tačnije na osnovu povelje manastira Studenice iz 1196. godine, ova oblast nalazila se u sklopu Nemanjićke države. Turci osvajaju naselje (selo) 1463. godine i tako on postaje deo Beogradskog pašaluka. Vremenom se razvija i dobija odlike grada sa oko 15.000 stanovnika (16. vek). Srpski ustanici  oslobodili su Užice 1805. (varoš) i 1807. godine (tvrđavu), ali ono opet pada pod njihovu vlast 1813. Konačno  je oslobođeno 1862. godine nakon velikog požara. Prema sačuvanim popisima, nakon iseljavanja Turaka, u Užicu je ostalo svega 3163 stanovnika. Godine 1871. usvojen je urbanistički plan i varoš ekonomski počinje da jača. Prva hidrocentrala na Đetini sagrađena je 1899., a već naredne godine grad dobija električno osvetljenje. Prvi i Drugi svetski rat zaustavili su ekonomski razvoj, da bi tek nakon 60-tih godina počela obnova proizvodnje i industrije.

Od Titovog grada i starih kafana vremenom se preobrazilo u varoš užičke lepinje, diskoteka i kafea ali dušu nikad nije izgubilo. Duga istorija ovog dela Srbije ostavila je za sobom brojna obeležja, pre svega kulturno nasleđe koje zaslužuje posebnu pažnju:

• Stari grad
• Narodni muzej
• Jokanovića kuća
• Hidroelektrana 
• Manastir Rujan
• Kadinjača
• Drvengrad
• Bela crkva u Karanu
• Stari han u Kremni.   

Ni prirodne lepote nimalo ne zaostaju za kulturnim i užički kraj čine jednim od najlepših na Balkanu. Seoskom turizmu se posebna pažnja poklanja, što u kombinaciji sa bogatstvom bilja, šuma, voda i čistog vazduha čini ovaj kraj sjajno ukomponovanim. Turizam već decenijama cveta, a tome su doprineli i:

• Nacionalni park Tara
• Park prirode Zlatibor
• Šargan - Mokra Gora
• Potpećka pećina
• Kanjon reke Đetinje.

Uređene markirane staze povezuju planinske vrhove okolnih planina, tako da planinari i biciklisti mogu da uživaju u predelima netaknute prirode. U toku godine na teritoriji opštine održavaju se jedni od najpoznatijih festivala u zemlji: filmski festival Kustendorf, Jesen u Zlakusi, Užičko leto, Zavičajni dani Mokre Gore, Skokovi sa starog železničkog mosta, Jugoslovenski pozorišni festival itd.

Do Užica se relativno lako stiže. Magistralni putevi iz grada vode u više pravaca, ka Beogradu, Kraljevu, Čačku i Nišu. Takođe, železnička pruga Beograd – Bar prolazi kroz grad, a ujedno su i autobuske linije odlično povezane da okolnim gradovima.