Prirodna katastrofa koja se desila februara 1963. godine u srednjem toku Visočice, glavnog vodenog toka južnih padina Stare planine i desne pritoke Nišave, spada u izrazite retkosti. Ovakvih primera klizanja zemljištva i pregrađivanja reke kao i stvaranja jezera na Balkanu ima samo nekoliko.

Akumuliranje vode Zavojskog jezera, nazvanog tako po potopljenom selu, brzo se povećavalo. Prirodna brana ovog jezera bila je visoka preko 50 m, a njena nestabilnost pretila je da dovede do prelivanja reke, što je moglo da utiče na potapanje naselja a postojale su i tvrdnje da može da ugrozi i grad Niš. Iz pomenutih činjenica, brzom reakcijom vojske, prirodna brana je probijena, čime je omogućeno njeno nadvišavanje i izgradnja veštačke brane. Jezero je dugačko 17 km, najveća širina oko 30 m, dok je nadmorska visina pomenutog jezera 612 m.

Osnovna namena vode ovog jezera jeste da pokreće turbine hidroelektrane Pirot, međutim s obzirom da je nastalo na prostoru gde ranije nije bilo većih vodenih površina, ovo jezero se nameće kao posebna turistička vrednost.

Zavojsko jezero je više puta poribljavano. Ribolovci koji pecaju štuku, mogu očekivati kaptalne primerke, s obzirom da su ovde hvatani primerci teži od 10 kg. Pored štuke u jezeru se nalaze i druge riblje vrste: šaran, som, deverika, grgeč, klen. Ulovi klena i grgeča u ovom jezeru su interesanti, s obzirom da je ovde ulovljen klen od 2 kg i grgeč od 1,5 kg, što je kapitalni ulov za pomenute vrste riba.