Spomenik kulture podignut 1956-1957. godine po projektu arhitekte Alekseja Brkića, u ulici Terazije, centralnoj matrici trgovačko-poslovnog prostora Beograda, jedno od najranijih dela savremene arhitekture na Terazijama, sažima tendencije i ideje moderne arhitekture grada i predstavlja osnovu za dalji razvoj autorske i nacionalne arhitekture.

Autor ovim delom nagoveštava svoj originalni likovni manir kao i pojavu jedne nove nekonvencionalne arhitekture. Posmatrajući spomenik kulture kao zasebnu celinu, vidi se izvanredna demonstracija modernističkih postulata, bez zalaženja u puko podražavanje. Usled uticaja arhitekture Mis van de Roa i internacionalnog stila, spomenik kulture odiše jednostavnošću i geometrizmom, ali oslobođen postulata strogog funkcionalizma. Sofisticirano odabrani i uklopljeni detalji interpolirani su u celinu, istovremeno ne gubeći na svojoj izražajnosti i ne remeteći utisak kompaktnosti.

Istovremeno, spomenik kulture predstavlja savremeni objekat vešto interpoliran u okvir istorijski nasleđene urbane i gradske matrice ulice Terazije.

Posmatrajući spomenik kulture kroz prizmu društveno-istorijskih prilika, predstavlja pionirsko delo posleratne beogradske arhitekture, koje reprezentuje promene na nacionalnoj graditeljskoj sceni, odnosno odstupanje od socrealističkih normi i prelazak na zapadnoevropski arhitektonski uticaj. Doprinos ovog značajnog posleratnog ostvarenja jeste u njegovom likovnom izrazu koji je doprineo prodoru novih savremenih arhitektonskih tokova. Shodno navedenom spomenik kulture poseduje kulturno-istorijske, arhitektonsko-urbanističke i umetničke vrednosti.