Divčibare
Divčibare je poznati turistički centar na planini Maljen. Izgrađen je na 980 m nadmorske visine jugoistočno od Valjeva. Planina se pruža pravcem istok-zapad u dužini od 25 km. Njen najviši vrh je Kraljev sto na 1.104 m. Zahvaljujući geografskom položaju, na planini vlada blaga i prijatna planinska klima. U toku zime sneg se zadržava i to 4 meseci, dok je jesen toplija od proleća. Srednja godišnja temperatura je oko 18°C. Na ovom prostoru dolazi do susreta vazdušnih masa iz Mediterana i Karpata, što uslovljava povećanu koncentraciju joda u vazduhu.
Zbog susretanja primorske, karpatske i panonske klime, Divčibare je proglašeno vazdušnom banjom 1963. godine od strane Klimatološkog instituta Srbije, a pogoduje lečenju:
- neurovegetativnih poremećaja
- hroničnog bronhitisa
- bronhijalne astme
- anemije.
Specifičan reljef i povoljne klimatske prilike uslovile su raznovrstan i specifičan biljni i životinjski svet na ovoj planini. Četinarske šume i livade su najbolje očuvane. Od četinara javlja se beli i crni bor, jele, smrča, u nešto manjem broju kleka i planinski bor. Od listopadnog drveća su najznačajniji bukva i breza. Na proleće, kada se topi sneg, počinje cvetanje raznovrsnog bilja: jeremičak, vresak, šafran, narcis, lincura. Posebna karakteristika planine je velika zastupljenost šumskih plodova: šumske jagode, divlje maline i kupine, borovnice i gljive. Upravo zbog prirodnih karakteristika, na ovom području nalaze se četiri stroga rezervata prirode: Crna reka, Čalački potok, Zabalac i Vražji vir.
Do Divčibara se može doći iz više pravaca, zahvaljujući dobroj povezanosti sa svim većim mestima i gradovima Srbije: Beograd–Ibarska magistrala–Ćelije kod Lajkovca–Divci–Mionica–Divčibare, Novi Sad-Šabac–Valjevo–Kaona–Divčibare, Užice–Požega–Tometino polje–Divčibare, Čačak–Ljig–Mionica–Divčibare, Šabac–Valjevo–Kaona–Divčibare. Od Valjeva je udaljeno 38 km, Šapca 106 km, Loznice 113 km, Beograda 117 km i Novog Sada 177 km.