Prostor parka u prošlosti je izgledao potpuno drugačije. Bila je to bara obrasla trskom, vrbama i topolama. Dugo vremena predstavljao je rukavac reke Dunav koji je zbog stajaće vode bio nezdrav za okolinu. Tokom 1694. godine zemlja iz parka korišćena je za nasipanje mostobrana, te se teren iz kojeg je uzimana zemlja vremenom napunio vodom i formiralo malo jezero. Park je star više od sto godina, a brojčani podaci govore o 760 stabala dendroflore: breza,topola, platan, jela, bor, lešnik, divlji kesten, hrast lužnjak… Travne površine čine 22.000 m² parka, a ostali deo staze, jezero, klupe za odmor, nekoliko zgrada.

Godine 1900. počela je izgradnja sudske palate (danas Muzej Vojvodine). Zatim je 1923. godine počela izgradnja Doma narodnog zdravlja. Sve do Drugog svetskog rata radilo se na uređenju parka nakon čega nastaje zastoj. Nastavak radova počinje 1945/46. uređenjem staza i sadnjom novih drveća. Konačno, izgradnja parka završena je 1962. godine a vremenom su vršeni dodatni radovi radi ulepšavanja i održavanja.

Ono što ulepšava park jesu i skuplture poznatih skulptora: „Nimfa“ (rad Đorđa Jovanovića), bista Branka Radičevića (rad I. Acina), figura Đure Jakšića (rad Jovana Soldatovića), bista Miroslava Antića (rad Pavla Radovanovića), figura prepodobnog Sergeja Radonješkog (rad V. Kulikova).

Dunavski park predstavlja pravu oazu mira i nezaobilazan je prilikom posete ovom gradu. Radi očuvanja i unapređenja prirodnih retkosti, park je 1998. godine stavljen pod zaštitu kao Spomenik prirode odnosno Prirodno dobro od velikog značaja površine 12,26,69 ha.