Tlo na kome su uspevale šume smešteno je na lesnoj terasi, te se povoljni uslovi za razvoj hrastova na ovom području mogu jasno uočiti zahvaljujući činjenici da zemljište koje je ovde zastupljeno jeste černozem, tip zemljišta koje ima veliku plodnost što ga čini odličnim preduslovom za razvoj različitih vrsta, između ostalog i hrasta lužnjaka. Iako nisu održala brojnost, zadržala su svoju snagu u preostalim predstavnicima, stablima visine 30 m, starosti koja se procenjuje na oko 100 godina, obima debla 2,60 m i 3,55 m, prečnika jednog debla od 0,82 m i drugog debla od 1,10 m. Visina prvog debla iznosi 7 m kada se meri do visine prve žive grane, a drugog 5 m.

Njihove krošnje nisu se u potpunosti slobodno razvijale zbog male udaljenosti među stablima, te je došlo do stvaranja malih deformacija, kao i do donekle nepravilnog razvoja, zbog čega izgleda kao da postoji samo jedna krošnja, koja je zajednička, iz razloga što se krošnje ova dva stabla prepliću, odnosno prva krošnja zalazi u drugu krošnju, baš kao što i druga krošnja zalazi u prvu. Zbog ove povezanosti koja postoji među stablima i činjenice isprepletanosti njihovih grana, može se govoriti o postojanju jedne krune, jedinstvene krune koja dostiže raspon do 40 m.

„Dva stabla hrasta lužnjaka u Gibarcu“ predstavljaju značajno prirodno dobro, svrstana su u III kategoriju prema Pravilniku o kategorizaciji zaštićenih prirodnih dobara. Ovaj spomenik prirode stavljen je pod zaštitu 2005. godine.