Samo se stan lociran na jednoj parceli nalazi u privatnom vlasništvu, dok je većinski nosilac prava, kada se o nepokretnostima radi, Patrijaršija Srpske Pravoslavne crkve. U „Dvorskoj bašti“ ostale parcele su u vlasništvu države, a korisnici su, u zavisnosti o kojoj parceli je reč, Javno preduzeće „Nacionalni park Fruška Gora“ i Opština Sremski Karlovci.

Najčešći predstavnici dendroflore jesu lišćari, kojih na pomenutom prostoru ima 94, dok su četinari prisutni u znatno manjem broju – 21. Predstavnici lišćara najčešće su srebrna lipa, trnovac, crni jasen, klen, dudovac, kiselo drvo i sofora, a takođe su prisutni i mečija leska, srebrna lipa i pterokarija. Glavni predstavnik četinara je crni bor, a pored njega smrča, tisa, beli bor i tuja su vrste koje se, takođe, nalaze u parku. Žbunaste vrste prisutne u manjem broju u vidu kleke, magnolije, mahonija, hibiskusa, obične leske, kaline, jorgovana, biserka, crne zove i drugih. Tlo na pojedinim mestima pokriva bršljan, a ima i puzavica.

„Dvorska bašta“ se zajedno sa zdanjima iz starog jezgra Sremskih Karlovaca ubraja u njegovo kulturno-istorijsko nasleđe, kao objekat pejzažne arhitekture i zabeležena je kao najvrednija parkovska površina Sremskih Karlovaca, čime je i opravdano stavljena pod zaštitu države kao Spomenik prirode botaničkog tipa. Iako se u parku nalazi nekoliko objekata, izgradnja novih nije dozvoljena; moguće je samo rekontruistati već izgrađene, a za bilo koje radove u granicama spomenika prirode, kao i u njegovoj neposrednoj okolini, određeni su uslovi zaštite prirode koji se moraju ispuniti. Usled nedovoljne brige, antropogeni faktor je kriv za smanjenje raznovrsnosti dendroflore, takođe i za izgradnju sportskog centara na račun zelenila, ali može se konstatovati da je „Dvorska bašta“ stvorena 1844. godine i danas je relativno dobro očuvana uprkos nepoštovanju pojedinih mera nege i zaštite.