Džamija je podignuta 1870. godine i smeštena je u današnjem starom gradskom jezgru. Zadužbina je Perestu Kadin, majke osmanskog sultana Abdul Hamida II. Prema narodnom predanju hajduci su opljačkali tovar sa njenim dragocenostima, a kada je ponovo došla u njegov posed podarila ga je Sjenici za izgradnju džamije. Zapravo pravi graditelj je bio njen sin, a ova džamija prilično velika za tadašnju Sjenicu trebala je da simbolizuje ponovni uspon Osmanskog carstva.

Predstavlja građevinu bez temelja građenu od belog kamena. Iznad centralnog dela uzdiže se veliko kube (prečnika oko 15 m) bez stubova, a veći deo unutrašnjosti počiva na drvenim stubovima. Ima jedan minaret sa jednim balkonom. Unutrašnjost je prvobitno bila obojena plavom (tada sultanskom) bojom dok je danas bez ukrasa. Zbog nedostatka sredstava u XIX veku je prekinuta njena izgradanja.

Tokom Prvog svetskog rata autrijski vojnici joj skidaju lim da od njega prave municiju, tokom Drugog svetskog rata je bombardovana, a pedesetih godina vlasti u Jugoslaviji su je koristili kao magacin. Do danas nije izvedena stručna obnova.

Vladimir Lukić

dipl. istoričar