Konak je građen između 1829. i 1830. godine i imao je dve namene, da bude mesto stanovanja kneževske porodice i da bude dvor za rezidenciju. Radove na izgradnji Konaka predvodio je Hadži Nikola Živković, koji je za tu priliku doveden iz bugarskog grada Vodena. Građen je kao zamena starom i oronulom Gospodarskom konaku i trebao je svojom veličinom i lepotom da posvedoči o uspostavljenoj moći porodice Obrenović. Konak je okružen prostranim travnjakom i opasan visokim zidom a sama zgrada imala je tri nivoa. Iako je unutrašnjost Konaka bila pod uticajem orijentalne tradicije, spoljni deo zgrade najavljivao je sve veći iskorak ka evropskoj arhitekturi. Konak kneginje Ljubice danas je primer građanske arhitekture Beograda prve polovine XIX veka.

Namena mu se vremenom menjala pa je bio sedište brojnih kulturnih, obrazovnih i sudskih ustanova. U periodu od 1971. do 1979. godine obavljeni su radovi na sanaciji Konaka, kada je adaptiran za stalnu muzejsku postavku. Danas je deo Muzeja grada Beograda sa stalnom postavkom „Enterijeri beogradskih građanskih kuća XIX veka“.

Vladimir Lukić

dipl. istoričar