Nema poudanih podataka o godini izgradnje i ktitoru manastira, ali narodno predanje gradnju smešta u XIV i XV vek. Prvi put se pominje u turskim tefterima u XV veku. Pri manastiru je postojala škola, a bila je razvijena i prepisivačka delatnost. Tokom arbanaške odmazde 1690. godine, manastir je od potpunog rušenja sačuvao izvesni Ajdan po kome je i dobio ime. Obnovljen je tek 1887. godine zahvaljujući kralju Milanu Obrenoviću, a tom prilikom sagrađeni su konaci i česma. Konaci su spaljeni a manastir oštećen za vreme bugarske okupacije 1915. godine, ali je čitav kompleks još jednom obnovljen.

Crkva ima jednobrodnu osnovu, sa narteksom i otvorenim tremom na jednoj i polukružnom oltarskom apsidom na drugoj strani. Krvo je dvoslivan bez kubeta, a fasade bez arhitektonskih dekoracija. Unutrašnjost je živopisana 1492. godine, ali je samo delimično očuvana. Ikostas je napravljen u klasicističkom stilu za vreme obnove krajem XIX veka. U hramu se nalazi kivot u kome se nalazi deo moštiju Svetog proroka Nauma.

Vladimir Lukić

dipl. istoričar