Prema narodnom predanju manastir je osnovala Mati Angelina sa sinovima sredinom XV veka, ali se takođe pretpostavlja da je na tom mestu postojala bogomolja iz vremena despota Stefana Lazarevića (početak XIV veka). Prvi put se pominje 1563. godine u mineju jeromonaha Zaharija. Za razliku od većine ostalih, ovaj manastir je bio pod direktnom turskom vlašću do 1717. godine.

Stara crkva je porušena u ratnim dejstvima, a nova (današnja) je sagrađena u periodu od 1793. do 1797. godine i ponovo posvećena Svetoj Petki. Predstavlja jednobrodnu baroknu građevinu sa zvonikom nad zapadnim delom i manjom kupolom nad transeptom. Ikonostas je delo Aksentija Markovića iz 1798, a freske (koje danas nisu očuvane) Dimitrija Petrovića iz 1859. godine. U blizini manastira je 1800. godine ozidana i kapela posvećena Svetoj Petki. Konaci su sagrađeni početkom XIX veka.

Stradao je tokom Prvog svetskog rata, a tokom Drugog je gotovo uništen. Obnova manastira otpočela je 1991. godine.

Vladimir Lukić

dipl. istoričar