Na ovom mestu se prvobitno nalazila hrišćanska bogomolja za koji nemamo nikakvih podataka. Prema predanju manastir je 1175. godine obnovio veliki župan Stefan Nemanja, a prvi put se pominje u Studeničkom tipiku iz 1208. godine. Manastir je bio prvo utočište Rastku Nemanjiću kada je pobegao sa dvora svoga oca, pre nego što je otišao u manastir Hilandar. Za vreme vladavine kralja Milutina manastir je postao sedište novoosnovane Končulske episkopije. Najveći uspon doživljava u prvoj polovini XV veka u vreme vladavine despota Đurđa Brankovića, kada je bio sedište mitropolita.

Čitav kompleks je opustošen tokom Austrijsko-turskog rata 1689. godine. Nova crkva je obnovljena 1861. godine po uglednu na prethodnu. Zdanje ima jednobrodnu osnovu, sa polukružnom oltarskom apsidom i kapelom pravougaone osnove na južnoj strani. Ostaci prvobitnog živopisa očuvani su u fragmentima.

Vladimir Lukić

dipl. istoričar