Manastir Krušedol je nastao u periodu od 1509. do 1514. godine. Zadužbina je despota Đorđa Brankovića i njegove majke Angeline. Pomoć pri gradnji manastira pružili su vlaški vojvoda Jovan Njagoj i ruski knez Vasilije. Despot Đorđe (monah Maksim) i Angelina su umrli, proglašeni za svece i sahranjeni u Krušedolu.

Manastir se prvi put pominje u turskom popisu iz 1546. godine. Izvori govore o Krušedolu kao o bogatom manastiru sa brojnim monaštvom. Tokom Velikog bečkog rata (1683 - 1699) monasi ovog manastira su otišli za Sentadreju ali su se 1697. godine vratili. U vreme narednog Austrijsko-turskog rata (1716 - 1718), odnosno nakon bitke kod Petrovaradina 1716. godine, Turci su opljačkali i zapalili manastir zajedno sa moštima Brankovića.

Tokom XVIII veka crkva je postepeno obnavljana, a sagrađeni su barokni zvonik i konaci. Današnji hram ima osnovu trikonhosa. Oltarske i pevničke apside su polukružne. Svodovi naosa su poluobličasti sa kubetom (kružnim iznutra, osmostranim spolja) koje se oslanja na četiri stuba. Usled stalnih radova manastir je prilično izgubio prvobitni izgled. Unutrašnjost hrama je prvi put živopisana 1542. i 1546. godine, a zatim 1750. i 1756. godine. Ikonostas je napravljen sredinom XVII veka, a čine ga ikone od XVI do XVIII veka. U manastiru se čuvaju ostaci moštiju Brankovića, a u njemu su sahranjeni kneginja Ljubica, kralj Milan Obrenović, patrijarsi Arsenije III Čarnojević i Arsenije IV Jovanović, mitropolit Isaija Đaković.

Vladimir Lukić

dipl. istoričar