Po predanju crkvu je podigao vojvoda Bogosav oko 1376. godine. Pominje se u Ravaničkoj povelji kneza Lazara (1381.) i kasnije u turskim poreskim knjigama (XVI vek). Naziv potiče od vlaške reči „nimik“ (nepoznat) i odnosi se na nepoznatog svetitelja čiji se grob nalazi u kapeli pored crkve. Strada u borbama za oslobođenje Srbije. Prvi put je obnovljen 1825. godine, ali i u kasnijm decenijama, pa njen današnji izgled potiče upravo iz XIX veka. Nimnik postaje manastir 1936. godine.

Crkva je jednobrodna građevina, zasvedena poluobličastim svodom, sa polukružnom oltarskom apsidom u širini broda na istoku. Zidovi od lomljenog kamena su 1891. godine nadzidani opekom. Jedan deo građevinskog materijala potiče sa arheološkog nalazišta Viminacijuma, rimskog vojnog logora u blizini Požarevca. Ikonstas takođe iz vremena obnove crkve i delo je slikara Milisava Markovića. Ima kapelu „Svetinju“, i drugu u manastirskom konaku posvećenu Pokrovu Presvete Bogorodice.

Vladimir Lukić

dipl. istoričar