Ne postoje istorijski izvori koji svedoče o vremenu gradnje manastira. Jedno narodno predanje govori da je zadužbina srpskog kralja Milutina Nemanjića, dok drugo kao ktitore pominje braću Mrnjavčević. Nakon turskih pustošenja u XIV veku manastir je premešten na današnju levu obalu Nišave ali je i on razoren.

Natpis na portalu iznad ulaznih vrata u naos svedoči da je manastir sagrađen 1647. godine, zahvaljujući izvesnom Veselinu i njegovoj braći Simeonu i Živku. Ponovo je stradao, a nova obnova izvedena je 1875. godine zalaganjem popa Petra. Tom prilikom zograf Gaznadar je živopisao unutrašnjost hrama. Do kraja XIX veka podignuti su konaci, zvonik i česma. Bugarski vojnici su za vreme Prvog svetskog rata oštetili unutrašnjost hrama i opljačkali konake. Manastir je ponovo obnovljen 1921. godine zahvaljujući igumanu Porfiriju Iljčinskom. Ruski ikonopisac Vasilije Rudanovski oslikao je freske i uradio nov ikonostas. Tokom Drugog svetskog rata manastir nije oštećen.

Hram je jednobrodna građevina sa prislonjenim lukovima, a građena je od tesanog kamena. Zasvedena je poluobličastim svodim, sa spolja polukružnom oltarskom apsidom koja sa zapadne strane ima omanju pripratu. Nov zvonik je podignut 1938, konzervatorsko-restauratorski radovi na arhitekturi i živopisu izvedeni su 1995. godine, a nedavno su podignuti novi konaci.

Vladimir Lukić

dipl. istoričar