Smatra se da je ovaj manastir jedan od najstarijih na Balkanu i da verovatno potiče iz VI (ili čak iz IV) veka, ali o tome nema sačuvanih istorijskih izvora. Narodno predanje manastir pominje kao zadužbinu srpske srednjevekovne porodice Mrnjavčević. Ipak, prvi put se pominje 1686. godine. Nekoliko puta je rušen, da bi konačno bio obnovljen 1869. godine. Po narodnom predanju otkopan je kada se meštanu sela Mladenu Stojiću u snu ukazalo gde se nalaze ostaci temelja. Stradao je od bugarske vojske tokom Prvog i Drugog svetskog rata, a poslednja velika obnova započeta je 1972. godine.

Crkva je jednobrodna građevina sa polukružnom apsidom na istočnoj i otvorenom pripratom na zapadnoj strani. Građena je od lomljenog i pritesanog kamena i cigle. Zasvedena je poluobličastim svodom. Unutrašnjost nije živopisana.

Vladimir Lukić

dipl. istoričar