Od podnožja ka vrhu, smenjuju se livade, šume i  goli kamenjar, čije su stene dosta glatke i u vreme kiše može biti jako klizavo.

U srednjem veku bila je značajni vojno-strateški položaj, zbog kontrole puta i bogatih rudnika, koji su u to doba bili važna privredna grana srednjevekovne Srbije. Prema legendi, utvrđenje je podigla Prokleta Jerina, žena Đurađa Brankovića, koja je i skončala u obližnjem Rudniku. U doba gradnje, dok još topovi nisu bili u upotrebi, bio je neosvojiv grad pošto sam oblik terena nije dozvoljavao brze napade. Na oba dela vrha danas se nalaze temelji tvrđava, koje su verovatno bile spojene zidom. Za vreme turske vladavine grad je bio sedište nahije, i oslobođen je za vreme Prvog srpskog ustanka 1804. godine. Na planini nema izvora pitke vode, pa je ispod utvrđenja sagrađena cisterna udubljena u stenu, koja i danas zadržava vodu. Njena udaljenost od Beograda je oko 100 km, a od Gornjeg Milanovca 15 km. Često je usputna stanica planinara prema planini Rudnik i Rajcu.